Nazwisko i imię:
Solikowski Jan Dymitr X., sekretarz król., kanonik włocł., arcybiskup lwowski (1539 † 1603).
Tytuł:
Lvkrecya Rzymska y Chrześćijańska. [Tu dwa drzeworyty, przedstawiające: 1. Lukrecję Rzymską, przebijającą się sztyletem; 2. L. Chrześcijańską, rzucającą się z balkonu pięknego renesansowego pałacu]. I. D. S.
Miejsce i rok wydania:
B. r. (około 1570).
Opis/komentarz:
w 4ce, k. tyt., k. 7 nlb.
Druk gocki.
Na odwrocie (na 2 stronach): Do iey miłości Pániey Doroty Krzystoporskiey, Kasztelanki Wielunskiey, krotka Przedmowa.- Tu nazywa swój wiersz "Rzymską Historyą". Pisze, że trudnoby się takowa teraz naleść miała, coby więcej o cnotę niż o żywot dbała. - Pod tem cyfry A. T. (Trzecieski ?) i herb Nowina z cyframi D. K. K. W. po bokach.
Poczem idzie na 8 str. poemat, pod nim znów I. D. S. oraz herb Bończa (Solikowskiego), a wreszcie: Omyłki tak poprawisz.
Wiersz o Lukr. Rzym. idzie do k. Bij. - Odtąd: Lukrecya Chrześcijańska. Wiersz lichy, niewprawny, częste błędy w rytmice np. "Miała pannę chowając ją nie w drogim ubierze". Kończy się: Jakoż już u nas w Polsce snadź wszystko zwłoszało, Bo pełno wszeteczeństwa wstydu barzo mało. Narzeka na czytanie poetów przez panny (zamiast modlitw), na tańce, na niewstydliwych malarzy. Oburza się na obyczaje włoskie.
Na ost. str. egz. Uniw. warsz. współczesna zapiska z życzeniami po polsku dla jakiegoś Stanisława i 5 strof wiersza łac.
Autorstwo Solikowskiego, o którem wątpił Mac. III 60 nie ulega wątpliwości (to co mówi Mac. o cyfrach jest całkiem błędne). Cyfry A. T. mogą oznaczać Trzecieskiego, który i w innych dziełach Solikowskiego umieszczał wiersze. Dorota Krzysztoporska - to córka Jana (ob. Poemata 1560) przyjaciela autora. Pisał i Trzycieski wiersze (1567) dla niego. Druk nie około 1600 (jak w Bibl. XXI 525), ale około 1570. W r. 1581 Krzysztoporski postąpił z kaszt. wieluńskiej na sieradzką. W inwentarzu po księgarzu lwowskim z r. 1573 jest już Lukrecya wspomniana (Łoziński w Kwart. hist. IV).
Należy porównać z "Hist. o Lukrecji rzymskiej", przypisywaną Laternie; obacz tom XVIII str. 214 {hasło: Historya. Historya o Lukrecyey rzymskiey}. Znany dziś przedruk jej pochodzi z w. XVII. Ta druga Lukrecya zaczyna się: Pod południe Rzym miasto w ziemi włoskiej leży... A kończy się: Niech słynie niewinnego jej żywota strata.
Wiszn. VII 204. - Windakiewicz Padwa 1891.
Lokalizacja:
Warsz. uniw.
Całość:
Solikowski Jan Dymitr X., sekretarz król., kanonik włocł., arcybiskup lwowski (1539 † 1603).
Lvkrecya Rzymska y Chrześćijańska. [Tu dwa drzeworyty, przedstawiające: 1. Lukrecję Rzymską, przebijającą się sztyletem; 2. L. Chrześcijańską, rzucającą się z balkonu pięknego renesansowego pałacu]. I. D. S.
B. r. (około 1570).
w 4ce, k. tyt., k. 7 nlb.
Druk gocki.
Na odwrocie (na 2 stronach): Do iey miłości Pániey Doroty Krzystoporskiey, Kasztelanki Wielunskiey, krotka Przedmowa.- Tu nazywa swój wiersz "Rzymską Historyą". Pisze, że trudnoby się takowa teraz naleść miała, coby więcej o cnotę niż o żywot dbała. - Pod tem cyfry A. T. (Trzecieski ?) i herb Nowina z cyframi D. K. K. W. po bokach.
Poczem idzie na 8 str. poemat, pod nim znów I. D. S. oraz herb Bończa (Solikowskiego), a wreszcie: Omyłki tak poprawisz.
Wiersz o Lukr. Rzym. idzie do k. Bij. - Odtąd: Lukrecya Chrześcijańska. Wiersz lichy, niewprawny, częste błędy w rytmice np. "Miała pannę chowając ją nie w drogim ubierze". Kończy się: Jakoż już u nas w Polsce snadź wszystko zwłoszało, Bo pełno wszeteczeństwa wstydu barzo mało. Narzeka na czytanie poetów przez panny (zamiast modlitw), na tańce, na niewstydliwych malarzy. Oburza się na obyczaje włoskie.
Na ost. str. egz. Uniw. warsz. współczesna zapiska z życzeniami po polsku dla jakiegoś Stanisława i 5 strof wiersza łac.
Autorstwo Solikowskiego, o którem wątpił Mac. III 60 nie ulega wątpliwości (to co mówi Mac. o cyfrach jest całkiem błędne). Cyfry A. T. mogą oznaczać Trzecieskiego, który i w innych dziełach Solikowskiego umieszczał wiersze. Dorota Krzysztoporska - to córka Jana (ob. Poemata 1560) przyjaciela autora. Pisał i Trzycieski wiersze (1567) dla niego. Druk nie około 1600 (jak w Bibl. XXI 525), ale około 1570. W r. 1581 Krzysztoporski postąpił z kaszt. wieluńskiej na sieradzką. W inwentarzu po księgarzu lwowskim z r. 1573 jest już Lukrecya wspomniana (Łoziński w Kwart. hist. IV).
Należy porównać z "Hist. o Lukrecji rzymskiej", przypisywaną Laternie; obacz tom XVIII str. 214 {hasło: Historya. Historya o Lukrecyey rzymskiey}. Znany dziś przedruk jej pochodzi z w. XVII. Ta druga Lukrecya zaczyna się: Pod południe Rzym miasto w ziemi włoskiej leży... A kończy się: Niech słynie niewinnego jej żywota strata.
Wiszn. VII 204. - Windakiewicz Padwa 1891.
Warsz. uniw.
Lvkrecya Rzymska y Chrześćijańska. [Tu dwa drzeworyty, przedstawiające: 1. Lukrecję Rzymską, przebijającą się sztyletem; 2. L. Chrześcijańską, rzucającą się z balkonu pięknego renesansowego pałacu]. I. D. S.
B. r. (około 1570).
w 4ce, k. tyt., k. 7 nlb.
Druk gocki.
Na odwrocie (na 2 stronach): Do iey miłości Pániey Doroty Krzystoporskiey, Kasztelanki Wielunskiey, krotka Przedmowa.- Tu nazywa swój wiersz "Rzymską Historyą". Pisze, że trudnoby się takowa teraz naleść miała, coby więcej o cnotę niż o żywot dbała. - Pod tem cyfry A. T. (Trzecieski ?) i herb Nowina z cyframi D. K. K. W. po bokach.
Poczem idzie na 8 str. poemat, pod nim znów I. D. S. oraz herb Bończa (Solikowskiego), a wreszcie: Omyłki tak poprawisz.
Wiersz o Lukr. Rzym. idzie do k. Bij. - Odtąd: Lukrecya Chrześcijańska. Wiersz lichy, niewprawny, częste błędy w rytmice np. "Miała pannę chowając ją nie w drogim ubierze". Kończy się: Jakoż już u nas w Polsce snadź wszystko zwłoszało, Bo pełno wszeteczeństwa wstydu barzo mało. Narzeka na czytanie poetów przez panny (zamiast modlitw), na tańce, na niewstydliwych malarzy. Oburza się na obyczaje włoskie.
Na ost. str. egz. Uniw. warsz. współczesna zapiska z życzeniami po polsku dla jakiegoś Stanisława i 5 strof wiersza łac.
Autorstwo Solikowskiego, o którem wątpił Mac. III 60 nie ulega wątpliwości (to co mówi Mac. o cyfrach jest całkiem błędne). Cyfry A. T. mogą oznaczać Trzecieskiego, który i w innych dziełach Solikowskiego umieszczał wiersze. Dorota Krzysztoporska - to córka Jana (ob. Poemata 1560) przyjaciela autora. Pisał i Trzycieski wiersze (1567) dla niego. Druk nie około 1600 (jak w Bibl. XXI 525), ale około 1570. W r. 1581 Krzysztoporski postąpił z kaszt. wieluńskiej na sieradzką. W inwentarzu po księgarzu lwowskim z r. 1573 jest już Lukrecya wspomniana (Łoziński w Kwart. hist. IV).
Należy porównać z "Hist. o Lukrecji rzymskiej", przypisywaną Laternie; obacz tom XVIII str. 214 {hasło: Historya. Historya o Lukrecyey rzymskiey}. Znany dziś przedruk jej pochodzi z w. XVII. Ta druga Lukrecya zaczyna się: Pod południe Rzym miasto w ziemi włoskiej leży... A kończy się: Niech słynie niewinnego jej żywota strata.
Wiszn. VII 204. - Windakiewicz Padwa 1891.
Warsz. uniw.